بررسی میزان تاثیر جداسازی بیماران بستری با کشت مقاوم به درمان در پیشگیری از طغیان
کد: G-1078
نویسندگان: Bibi Mahbobeh Hashemi Anbaran © ℗, Mahnaz Mozdourian, Majid Nastaran
زمان بندی: زمان بندی نشده!
دانلود: دانلود پوستر
خلاصه مقاله:
خلاصه مقاله
با هدف کنترل و جلوگیری از گسترش عفونت ناشی از کشتهای مقاوم به درمان، پروسه جداسازی در بیماری که منبع عفونت است و باید از سایر بیماران جدا شود صورت گرفت. بیش از 80% از بیماران آی‌سی‌یو در زمان بستری با ارگانیسم یا ارگانیسم‌هایی که مسئول عفونتهای آندوژن و اگزوژن بعدی هستند کلونیزه شده بودند. بهداشت دست اولین و مهمترین اقدام است که در عفونتهای بیمارستانی جدی مانند عفونت ناشی از MRSA یا باکتری گرم منفی مقاوم به چند دارو بسیار موثر است. البته پس از بهداشت دست، جداسازی بیماران با جرم مقاوم هم موثر و هم مقرون به صرفه بود. این مطالعه به صورت توصیفی گذشته‌نگر از فروردین تا اسفند 1402 در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد در بخش آی‌سی‌یو داخلی D انجام گردید. نتایج نمونه‌های کشت مثبت بیماران بستری در آی‌سی‌یو از نظر نوع باکتری و نتایج الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی با استفاده از نرم افزار Excel جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با توجه به این که آی‌سی‌یو داخلی D بیمارستان امام رضا (ع) آی‌سی‌یو جنرال می‌باشد بیماران کمپلیکه در آن بستری می‌شوند. جهت جلوگیری از طغیان بخش در بیماران بستری با کشت مقاوم به درمان در بدو پذیرش 4 تخت به عنوان تخت پذیرش قلمداد شد که بیماران پذیرش شده با کشت مثبت مقاوم به درمان و یا بیماران بستری در بخش با کشت مثبت مقاوم به درمان در آن قسمت به صورت ایزوله از سایر بیماران تحت درمان بودند. از بین تمام کشتهای انجام شده در مدت زمان مذکور 210 مورد کشت مقاوم به درمان گزارش گردید که 81 مورد در مردان و 129 مورد در زنان جداسازی شدند. شناسایی راههای موثرتر برای انتقال دانش کنترل عفونت به پرسنل بیمارستان به ویژه با تاکید بر شستن دستها، استفاده آسپتیک از تجهیزات و تجویز منطقی آنتی بیوتیکها و به کارگیری اصول جداسازی بیماران خصوصا بیماران با کشتهای مقاوم به درمان در هر بیمارستان فواید زیادی خواهد داشت که از نظر هزینه درمان بسیار مقرون به صرفه است، زیرا باعث کاهش طول مدت بستری بیمار خواهد شد.
کلمات کلیدی
Outbreaks, MRSA, VRE, MDR, XDR, TDR/PDR, ESBL
